تأملات یک انسان

"رَبَّنَا إِنَّکَ تَعْلَمُ مَا نُخْفِی وَمَا نُعْلِنُ وَمَا یَخْفَى عَلَى اللّهِ مِن شَیْءٍ فَی الأَرْضِ وَلاَ فِی السَّمَاء"

کلام خدا بسیار زیباست. گاه تو را خجل میکند ، گاه امیدوار، گاه ترس بر اندامت می اندازد، گاه... . از شب گذشته مدام این آیه را تکرار میکنم. حرف بزرگی است، اما ما فراموش میکنیم کلام خدا را. فراموش میکنیم که همه چیز به دست خداست. حتی خواندن این آیه هم لطف خداوند بوده که شامل حال من شده است. شکر... هر چه شکر گویم باز هم حق مطلب ادا نمی شود. خدایا! میدانم همه امور به دست توست، میدانم برگ درختی نمی افتد مگر به اذن تو، خدایا! تو از حال من با خبری، تو از کارهای پنهان من با خبری، آبروی مرا در دنیا و آخرت حفظ فرما، میدانم که هر چه تلاش کنم برای پنهان موضوعی اگر تو نخواهی آشکار میکنی و میدانم اگر من تلاش برای آشکار کردن موضوعی کنم تا تو اذن ندهی پنهان می ماند.