تأملات یک انسان

انسان هایی که به ندرت عصبانی میشوند متأسفانه همان به ندرت عصبی شدنشان هم عوض این همه تحمل و سکوت و صبر را جبران میکنند. هیچگاه به درستی تصور نکردم و فکر هم نکردم به اینکه اگر روزی صبرم تمام شود چه میکنم و چه باید انجام دهم برای آرامش روح و جسمم...

اینک من هستم که سر ریز کردم و آرام نیستم ...

من مانده ام یک مغز خسته و قلبی که هر آن می ایستد...