موبایل
سه شنبه, ۱۶ ارديبهشت ۱۳۹۳، ۰۵:۴۰ ب.ظ
وابستگی به این دنیا را زمانی خوب حس کردم که تمام زندگی ام در یک جسم بی جان به اندازه کف دست بود و وقتی همه چیزش در یک صبح بهاری از بین رفت دلم آشوب شد...
این یعنی بدبختی یک انسان که اگر دینش از کفش برود اینگونه دلش آشوب نمی شود...
برای این انسان باید شفای عاجل خواست
- ۹۳/۰۲/۱۶