تأملات یک انسان

مدت زمانی است که قید بسیاری از دوستانم را زده ام . دوستانی که زمانی برایم همه کس بودند اما اینک برایم هیچ کس هم نیستند. امروز با کسی صحبت میکردم کسی که همان هیچ کس های من نیستند اما زمانی دوستان مشترکمان بودند. دلش پر بود از بی معرفتی هایشان، غم را به وضوح میشد در چهره اش دید. کمی از همه جا سخن گفتیم در میان حرف هایم گفت چقدر دیدت به زندگی زیبا است، چقدر زیبا درس از زندگی گرفته ای، خوب توانستی خودت را جمع و جور کنی و ....

چیزی نتوانستم برایش بگویم فقط گفتم باور کن عنایت خداست ... بعد از صحبت هایمان که با خود فکر میکردم لبخندی بر لبم آمد و با خود مرور کردم عنایات خدا را ... به یاد آوردم زندگی برای دادن درس به من بهای سنگینی از من گرفت و کسی این بها را نمی داند و ان شالله نخواهد دانست...

پیامبر اکرم (ص): هر کس با دوستی خاندان پیامبر بمیرد شهید مرده است .

بحارالانوار جلد 27 صفحه 111