تأملات یک انسان

در زمان مناظره در کنارش نشسته بودم و مرتب حرف هایی که در دنیای مجازی زده میشد را برایش میخواندم و میخندیدیم. مناظره که تمام شد گفت: باید به جای خنده گریه کرد و تأسف خورد اینان مسئولان مملکتی ما بودند. نمی دانم چرا کسی از دید دیگری به این مسأله ننگریست. اینکه صدا و سیما بهترین کار ممکن را انجام داد. اینکه مسئول مملکتی که ادعای توانایی در ریاست جمهوری دارد یک معدن را تشخیص نداده یا کسی که نمی تواند در محدود زمانی پاسخ سوالی را بدهد چگونه می تواند در زمان های حساس بهترین تصمیم را برای کشوری بگیرد. کسی که مانند کودکی تصاویر را توضیح میدهد یعنی دید بازی به مسائل ندارد. همه بگویید توهین بود اما من میگویم عالی بود از این نظر که افکار مسئولین مملکتم را شناختم. از این که سوالات روانشناسی بود اما همه کودکانه جواب دادند. مناظره در دعوا کردن و توهین و رو کردن پشت پرده ها و زیر سوال بردن همدیگر نیست. با خود هستم باید در مناظره دنبال جواب هایم بگردم ، باید دنبال شاخص هایم بگردم، به دنبال اینکه چه کسی مطابق ولایت فقیهم عمل میکند و حرف میزند.