تأملات یک انسان

به یاد دارم در دوران دانشجویی روزی کتابی در کتابخانه پدر پیدا کردم به نام "اسرار آل رسول (ص)" زمانی شروع به خواندن کردم که در امتحانات پایان ترم به سر می بردم. از جلد کتاب تا نقطه آخر کتاب را خواندم کتابی 500 صفحه ای را در 3 تا 4 روز خواندم. بعد از آن روز نسبت به اولی و دومی و سومی حس نفرت شدیدتری پیدا کردم. ما طبق فرمایش رهبر بزرگوار توهین نمی کنیم و اهل سنت را برادر و خواهر مسلمان خود میدانیم اما هیچ گاه از سیلی مادر نمی گذریم. هنوز که به یاد می آورم آتش تمام وجودم را می سوزاند، زمانی که می خواندم با پیامبر گرامی (ص) چه کرد اولی و زمانی که چه گذشت بر پشت آن در بر بزرگترین زن عالم که اگر نبود پیامبر (ص) و علی (ع) نبودند. گاه می خواهم دوباره بخوانمش اما از خود می ترسم. کسی که مدینه و بقیع را دیده تاب تحمل دارد؟